Zaloguj się | Zarejestruj się
 

Galeria: GołuchówWłącz pokaz slajdów

Gołuchów - parkowa jesień
Parkowa jesień w Gołuchowie
Gołuchów - parkowa jesień
Gołuchów - parkowa jesień
Gołuchów - parkowe alejki złotą jesienią
Jesień w gołuchowskim parku
Gołuchów - alejki parkowe
Gołuchów - alejki parkowe
Jesień - muzeum leśnictwa. Gołuchów
Gołuchowskie pola po zbiorach zboża
Gołuchów - restauracja muzealna - wilk, a właściwie to co z niego pozostało
Gołuchów - zamek od strony fosy
Gołuchów - renesansowe, arkadowe krużganki zamku
Gołuchów - drzewo w parku powalone przez Bobry
Gołuchów - park, drzewa pogryzione przez Bobry
Gołuchów -  alejki spacerowe w parku
Gołuchów -  ogrodzenie parku oraz zabudowania gospodarcze posiadłości Czartoryskich
Zamek w Gołuchowie w otoczce przepięknej roślinności okalającego go parku
Gołuchów - kapliczka św. Jana Gwalberta
Park w Gołuchowie - tablica pamiątkowa
Gołuchów

Gołuchów

miejscowość

Gmina Gołuchów leży w województwie wielkopolskim, drugim co do powierzchni i trzecim co do liczby ludności regionie w kraju. Wchodzi w skład powiatu pleszewskiego. Od południa graniczy z Kaliszem, a od północy z Pleszewem. Wschodnią granicę stanowi rzeka Prosna, a zachodnią gminy Nowe Skalmierzyce i Ostrów Wlkp.

Gołuchów leży w "podwójnym trójkącie" miejscowości mających najważniejszy wpływ na jego rozwój. Mały Trójkąt wyznaczają pobliskie miasta powiatowe: Kalisz, Ostrów Wielkopolski i Pleszew. Natomiast Duży Trójkąt wyznaczają stolice regionów: Poznań, Wrocław i Łódź.

Najcenniejszym zabytkiem Gołuchowa jest zamek. Wzniósł go ok. 1560 r. starosta radziejowski Rafał Leszczyński w formie dwupiętrowej renesansowej budowli obronnej, z 4 ośmiobocznymi basztami narożnymi. Jego zarys jest widoczny między 3 basztami trójkondygnacyjnymi i czwartą, zachowaną do wysokości parteru.

Na początku XVII w. wojewoda kaliski Wacław Leszczyński rozbudował zamek, dodając od południa 3 skrzydła z wewnętrznym dziedzińcem krużgankowym i piątą basztę w narożu południowo-zachodnim.

Po zniszczeniach zamek został odbudowany w latach 1872-85 z inicjatywy Izabeli z Czartoryskich Działyńskiej (1830-99, córki księcia Adama Czartoryskiego). Ujednolicono wtedy elewacje w stylu zamków francuskich nad Loarą, dobudowano wieżę od strony zachodniej, oraz wkomponowano autentyczne detale architektoniczne i dekoracyjne, sprowadzone z Francji i Włoch - antyczne i z XVI wieku.

Wewnątrz urządzono muzeum (otwarte w 1895 r.) z cennymi zbiorami pochodzącymi z paryskiej siedziby Czartoryskich. Najcenniejszy był zbiór waz greckich, zgromadzony przez Jana Działyńskiego z wykopalisk w Noli, Capui i Neapolu. Izabela Czartoryska zbierała także pamiątki po dawnych właścicielach - Leszczyńskich.